پایگاه اطلاعرسانی حضرت آیتالله میرسید محمد یثربی
موکلۀ خانمی ۳۴ ساله با نیاز جنسی بالا (طبق گفتۀ موکله) می‌باشم که زوج نزدیک به پنج سال است از مجامعت با ایشان بدون دلیل امتناع می‌نماید.
بدیهی است طلاق امری مکروه می‌باشد، لکن با وجود نیاز جنسی بالای زوجه، ترک مجامعت با زوجۀ دائمی بدون دلیل به مدت پنج سال احتمال لغزش و آلودگی و ارتکاب گناه کبیره را در زوجین افزایش می‌دهد و از لحاظ شرعی (تا جایی که مطالعات اینجانب یاری می‌نماید) هیچگونه دلیلی جهت ارجحیت و برتر و مقدم دانستن امر مکروه بر گناه کبیره وجود ندارد. از این رو نظر مشورتی و ارشادی حضرتعالی جهت ارائه به محکمه و ارشاد قضات محترم رسیدگی‌کننده و همچنین برای زدودن بستر گناه کبیره و از بین بردن احتمال لغزش زوجین مورد نیاز می‌باشد.
بدیهی است تعیین مصادیق عسر و حرج در اختیار محکمه است، لکن نظر ارشادی حضرتعالی مسلّماً راه‌گشا می‌باشد.
سؤال ۱. آیا ترک مجامعت با زوجۀ دائمی بدون دلیل بیش از ۳ ماه جایز است؟
سؤال ۲. از دید حضرتعالی ترک مجامعت با زوجۀ دائمی بدون دلیل از مصادیق عسر و حرج است؟
۱.یکی از حقوق زوجه وجوب مباشرت در خلال ۴ ماه است.
۲.عسر و حرج از امور شخصیه است و تعیین عسر و حرج نوعی وجهی ندارد.