انسان با تکیه بر فطرت سلیم و هدایت انبیاء علیهمالسلام، درمییابد که سرچشمه همه نعمتها، از خداوند منّان است. از این رو بنده شاکر کسی است که با معرفت به نعمتهای الهی، مهر و محبت منعم را در دل جای داده باشد و هنگامی که بنده به این مرحله رسید، شاکر میشود. او دیگر به خود اجازه نمیدهد که برخلاف میل و اراده منعم رفتار کند، همواره در تلاش و تکاپو است که رضایت او را جلب نماید.
حضرت امام زین العابدین علیهالسلام در مناجات شاکرین میفرمایند:
بارالها! پی در پی بودن بخششات، مرا از شکرگزاری غافل کرده و بارش مدام فضل تو، مرا از شمردن ستایشات غافل نموده است.
از جلسات اخلاقی
آیت الله یثربی مدظله