📝 اگر امام علیهالسلام از خطا و اشتباه مصون نباشد، طبعاً کسیست که در اندیشه و عمل دچار اشتباه، انحراف و لغزش میشود؛ در نتیجه او نیز به امام و پیشوای دیگری نیاز دارد تا وی را راهنمایی نماید زیرا انسان نابینا نمیتواند عصاکشم نابینایی دیگر شود و فقط انسان عالم، آگاه و پاک است که میتواند انسانها را از سقوط در وادی گناهان و لغزش رهایی بخشد.
حال اگر امام بعدی هم معصوم نباشد به امام دیگری نیاز خواهد یافت. این فرض به شخص بعدی هم سرایت میکند و به همین صورت باید این راه را ادامه بدهیم تا به انسانی پاک و معصوم دست یابیم.
این روند در علم منطق، تسلسل نامیده میشود که ممتنع و محال بودناش اثبات شده است. بنابراین طبق حکم عقل، باید کسی که مدعی امامت است، الزاماً دارای ویژگی عصمت و مصونیت علمی و عملی باشد تا هیچگاه به وادی گناهان و لغزشها نیفتد.
📚 از کتاب “سیری در آیات ولایت و امامت”
آیت الله یثربی مدظله