پایگاه اطلاعرسانی حضرت آیتالله میرسید محمد یثربی
فقیه برجسته حوزه علمیه قم در خطبه دوم نماز عید سعید فطر اظهار داشتند: یکی از دهها دلیل وجوب به جای آوردن فریضه ی روزه این است که آنهایی که مال و ثروتی دارند دل های شان قدری رقیق و با انجام واجب روزه به یاد ضعفا، مستمندان و گرسنگان بیفتند و همچنین گرسنگی و تشنگی صحرای قیامت نیز در آنها زنده شود، اما روزه عاملی برای تعالی روحی و بالارفتن سطح کمالات اخلاقی انسان ها هم برشمرده می شود.
حضرت آیت الله یثربی صبح دوشنبه و در جمع باشکوه نمازگزاران عید سعید فطر در مسجد جامع حبیب بن موسی(ع) با تأکید بر وجود تفاوت میان فضایل عرفی و غیر دستوری اخلاقی و واجبات اخلاقی که جنبه دستوری دارند یادآور شدند: کسی که در طول عمر خود نسبت به واجبات اخلاقی حساسیت نداشته باشد و از زشتی ها پروا و پرهیز نکند مطمئنأ هرگز به مراتب کمال اخلاقی نمی رسد و در این میان پرسش این است که چرا ما در جامعه ی امروزمان از انجام واجبات اخلاقی و همچنین پرهیز از سیئات اخلاقی دور مانده ایم؟
ایشان با بیان این که هر رشته، شغل و حرفه یی تخصص و دانش خود را می خواهد، مردم را به دقت در سابقه و میزان درک برخی گویندگان نشست های دینی و مذهبی از سطح دانش و سواد فقهی و دینی آنان فراخواندند و افزودند: یکی از مصیبت های امروز جامعه ما که پیش از انقلاب هم به آن مبتلا بودیم این است که یک عده به عنوان کارشناس علوم و معارف دینی صاحب تریبون شده اند، حال آنکه هیچ حظّ و بهره یی از معارف دینی نبرده اند و متأسفانه همین عده به نام دین در جامعه نفرت، کینه، زشتی و بداخلاقی پمپاژ می کنند
استاد برجسته دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در ادامه ی خطبه دوم نماز عید سعید فطر با طرح این سؤال که چرا عده یی با اضافه کردن عناوین و القاب خودخوانده به نام شان، که در روحانیت مرسوم است و با خواندن سطحی بخش هایی از نهج البلاغه و کتب مقدس دیگر در دین اسلام، سیئه و نفرت و گناه در جامعه ترویج می کنند تأکید کردند: بیان مفاهیم واقعی معارف دین مانند آنچه که در نهج البلاغه آمده، فهم درست و واقعی می خواهد و البته وجدان که انسان بیاید و آنچه که حقیقت دین است را برای مردم بیان کند
حضرت آیت الله یثربی نیاز امروز جامعه را نشر بدون زوائد، حقیقی و ناب معارف دین و شریعت دانستند و یادآور شدند: به عنوان کسی که بیش یا کمتر از نیم قرن است در معارف دین و شریعت حقه شیعه تدبر و تحقیق کرده ام می گویم که برخی حرف هایی که در فلان جلسات و محافل دینی و مذهبی تحت عناوین مختلف جناحی و قومی و محله یی با حضور برخی آدم های به ظاهر کارشناس دینی اما با افکار تهی از دانش و معارف حقیقی بیان می شود، هیچ ربطی به دین و شریعت و احکام دینی ندارد
ایشان افزودند: متدینین مراقب باشند که سخن و کلام هر فرد به ظاهر کارشناس حوزه دین که مثلأ حتی چهره اش هم در تلویزیون دیده می شود را به راحتی نپذیرند چرا که بنا بر آن آیه شریفه فلینظر الأنسان الی طعامه … در قرآن، سلامت و آلوده نبودن غذا و طعامی که مصرف می کنید را با دقت بنگرید حال آن که حوزه بیان و نشر معارف دین که بسیار مهم تر از غذا و طعام روزانه انسان است
فقیه برجسته ی حوزه علمیه قم در ادامه این خطبه خلأ و کمبود روزگار قبل از انقلاب را نه مسائل اقتصادی و معیشتی، که نزول سطح مکارم اخلاقی و مملو شدن جامعه از محرمات و سیئات اخلاقی دانستند و تأکید کردند: سطح نازل اخلاقیات جامعه در پیش از انقلاب آن گونه شد که مردم ایران با میدان داری مرجعیت شیعه و با هدف حاکم کردن هنجارهای اخلاقی و دینی تحولی در ساختار سیاسی و مدیریتی جامعه پدید آوردند اما چه اتفاقی رخ داد که امروزه بدزبانی، درشت گویی و نفرت پراکنی در جامعه یک رویّه شده؟ مگر انقلاب ما، انقلاب ارزشها نبود؟
معظم له چیزی که امروزه در جامعه از آن غفلت شده را عمل به واجبات اخلاقی و دوری از زشتی های اخلاقی دانستند و افزودند: امروز با کمال تأسف و گاه در مورد بازی با آبرو و عرض انسان ها می بینیم که افرادی برای رسیدن به یک پست و منصب حکومتی تمام حیثیت و آبروی خانوادگی یک شخص را به حراج می گذارند. این کجای دین است؟ به گفته ی حضرت آیت الله یثربی فرض کنیم از یک شخص، زشتی سراغ داریم اما آیا بیانش در سطح جامعه و در رسانه یی با ۴۰ میلیون شنونده و بیننده درست و صحیح است؟ آن وقت آیا مردم نمی گویند این ها برای پست و مقام دنیا حلال خدا را حرام می کنند؟ مگر نه این است که ما در روایات داریم و حکم دین هم همین است که شخص روزه دار به محض انجام گناه غیبت، روزه اش باطل است و به جز به خود گرسنگی دادن چیزی نصیبش نمی شود و اگر آن شخص در همین حال بمیرد حلال خدا را حرام کرده است؟
ایشان با تأکید بر این که نقد سالم و سازنده با فحاشی و تهمت و بدزبانی فرق دارد یادآور شدند: ما در اسلام مجاز به اهانت به انسان بماهو به انسان نیستیم چه رسد به انسان مسلمان و شیعه اما می بینیم در روز قدس و روز دفاع از ستمدیده با بدزبانی و تهمت و تندخویی نسبت به یک هموطن، فارغ از پست و مقام و جایگاه او اتحادمان را خدشه دار می کنیم و حاضر نیستیم با خودمان کنار بیاییم
حضرت آیت الله یثربی همچنین به مخفی نماندن برخی رفتارهای ضد دینی از سوی مدعیان دینداری در جامعه امروز اشاره کرده و افزودند: فرزندان ما امروزه با دسترسی به ابزارهای اطلاع رسانی مجازی، هم اهل مطالعه مجازی اند و هم از این طریق با همه دنیا ارتباط دارند و حال اگر آنها بیایند و درباره فلسفه و چرایی این گونه رفتارهای تخریبی و غیر اخلاقی در جامعه از ما سؤال کنند قطعأ جوابی نداریم
استاد برجسته دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در ادامه با تأکید بر این که پست و سمت ها ماندنی نیستند تأکید کردند: در حوزه مسؤلیت داری و مناصب حکومتی بالأخره بعد از چهار و یا هشت سال فرصت خدمت به بندگان خدا به پایان می رسد اما این مدت و زمان خدمت نباید به گونه یی باشد که فلان جناح و سیستم و سلیقه گروهی در مدت حکمرانی خود، بقیه مردم را که از حیث سلیقه با آنها همراه نیستند از رسیدن به فرصت ها، نعمت ها و مواهب الهی محروم کنند
حضرت آیت الله یثربی همچنین در خطبه اول نماز باشکوه عید سعید فطر در مسجد جامع حبیب بن موسی(ع) با اشاره به متن و اساس و فلسفه ی فرایض دینی یادآور شدند: عبادت های ما و حمد و ستایش خداوند برای این است که در پیشگاه او به ناتوانی در فهم و درک عظمت و جایگاه و مرتبه اش اقرار کنیم و بگوییم عقل ما و زبان ما برای فهم واقعی پروردگارمان قاصر و ناتوان است و ما با همین خضوع و ناتوانی و بضاعت مان او را ستایش و حمد می کنیم
استاد معظم در ادامه این بخش از سخنان خود افزودند: شخصی نزد رسول اکرم(ص) آمد و گفت می خواهم خدا را بشناسم و تعریف کنم. ایشان برای آن که ناتوانی بشر در شناخت خداوند و پروردگارش را به آن شخص تفهیم کند در پاسخ فرمود تو آیا می توانی و قادری جبرییل و میکاییل که فرشتگان نزول وحی و ناموس رزق الهی هستند را بشناسی؟ آیا قادری دریابی که این دو فرشته چگونه مخلوقی هستند؟
ایشان در ادامه خودپسندی و تفاخر به عبادت را ضایع کننده عبادت دانستند و افزوند: بخشی از اطاعت از خداوند یعنی به جای آوردن پنج نوبت نماز، هر چند عملی نیکو و واجب، اما کار بزرگی نیست که انسان ها در نزد دیگران به آنها تفاخر کنند و انجام واجب دینی خود را به رخ مسلمانان دیگر بکشند بلکه غیر از عمل واجب، ارتباطی است که میان مخلوق و خالق صورت می گیرد