پایگاه اطلاعرسانی حضرت آیتالله میرسید محمد یثربی
سؤال:
در مورد شرط طلاق خلع آمده است که اگر زن کراهت شدید نسبت به شوهر داشته باشد، مرد می‌تواند تقاضای طلاق خلع کند.
- از آنجا که کراهت امری درونی و نادیدنی است برای اثبات این کراهت چه اماره‌ای از نظر شرع کفایت می‌کند؟
- در روایات متواتر بیان کلام ناشزانه با تأکید از سوی زن (از قبیل: تو را هیچ فرمانی اطاعت نمی‌کنم و یا از جنابت با تو غسل نمی‌کنم که کنایه از عدم تمکین است و… ) را برای مجاز بودن طلاق خلعی کافی دانسته‌اند. اگر زنی عملاً با غیبت چندین ماهه‌اش از خانه بدون دلیل مشروع این قول را به منصه ظهور رسانده است (و واقعاً از جنابت شوهرش غسل نکرده است و در خانه حضور نداشته که بخواهد اطاعت کند) و تصمیم در بازگشت به خانه ندارد و خودش بر این غیبت اقرار و دیگران بر آن شهادت می‌دهند. این اماره‌ای بر کراهت او و تمایل به طلاق ندارد؟
- بر فرض زنی در واقع تمایل به طلاق ندارد و از تمکین و حضور در خانه امتناع می‌کند (ناشزه است) با این بهانه که می‌گوید: می‌خواهم اسم شوهر روی من باشد و… ؛ آیا در صورت عدم رضایت شوهر این وضعیت زن وضعیتی پذیرفته شده از طرف شارع مقدس است؟
پاسخ:
۱. ابراز و اظهار زوجه برای کراهت، کفایت می‌کند.
۲.تحقق طلاق خلع منوط به رضایت زوجه و بذل مهریه از سوی او است.
۳. در مفروض سؤال از منظر شرع، زوجه گناهکار است.