عمل کردن به نذر

به کرات مشاهده می شود که برخی از خیّرین مبالغی را جهت صرف افطاری در اختیار برخی طلاب و افرادی که در مناطق محروم فعالیت می کنند قرار می دهند. از طرفی این افراد در هنگام توزیع افطاری، بخش عمده مخاطبینشان (بیش از ۸۰ یا ۹۰ درصد) کودکان و نوجوانان غیر مکلف می باشند و افراد بالغ بسیار کم بوده و معتنی به نیست. با توجه به اینکه نیت خیّرین توزیع افطاری بوده است، ۱. آیا برپایی اینگونه سفره های افطار توسط افرادی که در منطقه هستند، جایز است؟ ۲. آیا این عمل با نیت صاحب مال که افطاری بوده است منافات ندارد؟ ۳. اساسا آیا به اینگونه مخارج افطاری اطلاق می شود؟